کد مطلب:4448 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:22

گنجینه پرسمان » اجتماعي و فرهنگي

چرا در جامعه ما زنان هرزه را ملزم به حجاب مي كنند و آنان در حين انجام هرزگي پوشش اسلامي دارند؟

- از آن جا كه انسان يك موجود اجتماعي است جامعه بزرگي كه در آن زندگي مي كند از يك نظر همچون خانه او است و حريم آن همچون حريم خانه او محسوب مي شود پاكي جامعه به پاكي او كمك مي كند و آلودگي آن به آلودگيش روي همين اصل در اسلام با هر كاري كه جو جامعه را مسموم يا آلوده كند شديداً مبارزه شده است ؛ چرا كه گناه همانند آتش است هنگامي كه در نقطه اي از جامعه اين آتش روشن شود بايد سعي و تلاش كرد كه آتش خاموش يا حداقل محاصره گردد اما اگر به آتش دامن زنيم و آن ار از نقطه اي به نقطه ديگر ببريم حريق همه جا را فرا خواهد گرفت و كسي قادر بر كنترل آن نخواهد بود و از اين گذشته عظمت گناه در نظر عامه مردم و حفظ ظاهر جامعه از آلودگيها خود سد بزرگي در برابر فساد است اشاعه فحشا و نشر گناه و تجاهر به فسق و تسامح در اين موضوع اين سد را مي شكند گناه را كوچك مي كند و آلودگي به آن را ساده مي نمايد. 2- حكومت اسلامي موظف است جلو منكرات را بگيرد و اين به معناي اجبار به حجاب نيست بلكه نوعي واكسينه كردن جامعه در مقابل بيماريهاي رواني است و در جامعه اسلامي احاد محروم وظيفه دارند به بهداشت رواني و سلامت روحاني توجه كنند واين همان امر به معروف و نهي از منكر و نظارت ملي است. و حاكمان اسلامي موظفند عوامل مزاحم رشد فضائل انساني را از بين ببرند و اين در حقيقت بستر سازي براي سلامت رواني جامعه است. 3- اينكه گفته ايد در زمان پيامبر و امام علي(ع) زنان بد و بي حجاب وجود داشته است درست است اما اين بدين معنا نيست كه آنها مي توانستند هر جور كه دلشان مي خواست در اجتماع ظاهر شوند اثبات اين مدعا مشكل است چونكه كساني كه در قلمرو حكومت اسلامي زندگي مي كردند قوانين اسلامي را به ظاهر رعايت مي كردند حتي اقليت هاي مذهبي نيز موظف به رعايت مقررات اسلامي در جامعه اسلامي بوده اند و اين مطلب در كتب فقهي آمده است آنچه كه در زمان پيامبر اسلام(ص) معمول بوده حجاب نداشتن كنيزگان بوده است آن هم در حد سرو گردن لذا به زنان آزاد مسلمان دستور داده شده كه حجاب اسلامي را كاملاً رعايت كنند تا از كنيزگان شناخته شوند ؛ 4- بنابراين در آيات 31 سوره نور و 34 و 59 سوره احزاب كيفيت حركات در روابط اجتماعي زن مورد توجه قرار گرفته است و بالاتر از اين ها از آيات امر به معروف و نهي از منكر مي توان استفاده كرد كه جلو هر گونه منكر و زشت بايد ايستاد و اجازه ظهور و بروز به آن نداد. و در حكومت پيامبر(ص) و امام علي(ع) نيز چنين بوده است و روايات كه حدود و تعزيرات بيان مي كند به نوعي اين مطلب را اثبات مي كند كه در آن زمان (هرزه) آزاد نبودند به دلخواه عمل كنند.